Moerdijk, Steenweg 49 - Stephanus (1957 - 2013)

Bezig met het laden van de kaart...

Algemene gegevens
Naam kerk:	Stephanus
Genootschap:	Rooms Katholieke Kerk
Provincie:	Noord-Brabant
Gemeente:	Moerdijk
Plaats:	Moerdijk
Adres:	Steenweg 49
Postcode:	4781AL
Inventarisatienummer:	07921
Jaar ingebruikname:	1957
Architect:	Halteren, J.J.M. van
Huidige bestemming:	gesloopt op toren na
Monument status:	Gemeentelijk monument (toren)

Inhoud

1 Geschiedenis
2 Kanselbericht 2018 verkoop kerk Moerdijk. Bron: immanuel-parochie.eu
3 Beschrijving
4 Beschrijving Monumentenhuis Brabant
5 Voorgaande gebouwen
6 Orgels
7 Geschiedenis Marcussenorgel, 2013. Bron: stichtingcultureelklundert.nl
8 Beschrijving toren, als Gemeentelijk monument. Bron: www.moerdijk.nl
9 In de media
10 Externe links
11 Afbeeldingen
- 11.1 Exterieur
- 11.2 Interieur

Geschiedenis

Plattegrond. Bron: Kerken in het Bisdom Breda, Auteur: Ton van Nijnatten. Uitgeverij: Buijten en Schipperheijn B.V. juni 2004.

Zeer belangrijke, niet-georiënteerde (voorgevel in oosten, koor in westen) "betonkerk", met hoge losstaande toren. Gebouwd ter vervanging van de eerdere, in 1944 verwoeste, kerk ter plaatse.

De R.K. St. Stephanuskerk (1956-1957, J.J.M. van Halteren) zou in 2006 worden gesloten, maar was najaar 2011 nog in gebruik. Het leek toen wel vast te staan, dat de kerk op termijn zou worden gesloopt. Op die plaats zou dan een nieuw gemeenschapscentrum komen. Aanvankelijk waren er plannen om van de kerk zelf een gemeenschapshuis te maken. Maar dat plan bleek volkomen van de baan.

Het Cuypersgenootschap voerde, volkomen terecht, van 2009 tot 2015 actie voor behoud van zowel kerk als toren, inclusief plaatsing op de Rijksmonumentenlijst, als zeer belangrijk "wederopbouwmonument". Deze actie heeft het Cuypersgenootschap, met als tegenstanders zowel het Bisdom Breda als de Gemeente Moerdijk, uiteindelijk moeten staken,

Intussen is dit, in enig verval geraakte, kerkgebouw op zondag 9 mei 2013 als R.K. parochiekerk buiten gebruik gesteld; er is in dit kleine dorp onvoldoende draagkracht (qua kerkbezoek en qua financiële middelen) voor instandhouding als R.K. kerk.

Van april tot oktober 2011 was, op de eerste zaterdag van de maand, gelegenheid om het grote Marcussen orgel te bespelen. Ook vonden in die periode enkele orgelconcerten plaats. Zomer 2013, na de officiële sluiting, is dit belangrijke orgel overgeplaatst naar de R.K. kerk in Klundert.

In april-mei 2016 is de toren (die ook aan restauratie toe was), en die een "baken" is voor het dorp Moerdijk, gerestaureerd. Vermoedelijk is dit (mede) te danken aan de actie voor behoud van het Cuypersgenootschap.

Wat er met de kerk zelf zou gaan gebeuren, was toen nog steeds onduidelijk.

Woensdag 20 juni 2018 is officieel, "feestelijk", begonnen met de sloop van het kerkgebouw. Het feestelijke betreft het nieuwe dorpscentrum, met diverse voorzieningen, dat op de plaats van het gesloopte kerkgebouw in 2019 in gebruik zal worden genomen, "een dorpscentrum waarop menig ander dorp van vergelijkbare omvang jaloers zal zijn".

Bij dat dorpscentrum blijft de toren dus wel bestaan.

De voorgevel van het kerkgebouw, en de Mariakapel links, zijn blijven staan. Dit geldt ook voor de twee zijmuren van het schip en twee rijen ronde pilaren. De rest van het kerkgebouw is in juni-juli 2018 gesloopt. Tijdens de sloop van de kerk zijn ook de 4 wijzerplaten van het uurwerk op de toren verwijderd.

Kanselbericht 2018 verkoop kerk Moerdijk. Bron: immanuel-parochie.eu

Het volgende kanselbericht is in het weekend van 13 en 14 januari 2018 voorgelezen:

‘Mede namens het parochiebestuur van onze Immanuelparochie, kan ik u meedelen dat we overeenstemming hebben bereikt met de gemeente Moerdijk over de verkoop van de Heilige Stephanus Kerk in Moerdijk. De verkoop kan definitief doorgaan als het bisdom ons machtiging verleent om de kerk te verkopen. Dit zal binnenkort rond komen. De gemeente Moerdijk is van plan om de kerk gedeeltelijk af te breken, zodat er ruimte ontstaat voor een bijzonder park in het hart van de dorpskern Moerdijk. De toren en de façade van de kerk zullen blijven staan. In het park komt veel ruimte voor groen, bewegen en ontspanning. De verwachting is dat er in de loop van 2018 kan worden begonnen met het uitvoeren van alle plannen.

We zijn blij dat er op deze manier een goede en vooral mooie nieuwe invulling komt op de plek van de huidige kerk. Het is mooi dat daarin straks nog steeds iets herkenbaar blijft van onze bijzondere kerk en haar markante toren in het hart van Moerdijk’.

Meer informatie over het project kunt u vinden op: dorpmoerdijk.nl/projecten/werkgroep-gebied-rk-kerk .

Beschrijving

De huidige St. Stephanuskerk verving de in 1944 verwoeste voorganger uit einde jaren 1920. Het was een driebeukige basilicale kerk met semi-vrijstaande doopkapel (later Mariakapel) op een asymmetrisch grondplan: alleen aan de noordzijde (rechts) bevond zich een dwarsbeuk; aan de zuidzijde (links) stond de lagere sacristie. Rechts voor de kerk staat een slanke, vrijstaande, opengewerkte klokkentoren met uurwerk en kruis, en drie luidklokken.

Belangrijk voorbeeld van een modernistische bouwtrant in de R.K. kerkbouw van de jaren 1950, dat vooral opviel door de innovatieve bouwwijze a.h.v. een betonskelet: convexe (gebogen) sluitingen van koor en dwarsbeuk, alsmede een convexe dakvorm, bestaande uit betonschalen. Geometrisch vormgegeven raampartijen van gewapend beton, zonder figuratieve voorstellingen. Als geheel mogelijk licht beïnvloed door het werk van de Franse architect A. Perret en de Zwitserse architect F. Metzger. In de zijbeuken van deze kerk hing een prachtige, moderne, serie van 15 Kruiswegstaties, van de Limburgse kunstenaar Charles Eyck. Normaliter bestaat in R.K. kerken zo'n Kruisweg uit 14 staties (c.q. momenten in de lijdensweg van Christus). Soms wordt/is echter een 15e statie toegevoegd, getiteld "De Verrijzenis van Christus".

Zo'n 15e statie komt soms ook in kerken buiten Nederland voor. In de kerk bevonden zich ook diverse heiligenbeelden en enkele mooie schilderijen. Links van de ingang van de kerk staat een vierkante zijkapel, ontworpen als doopkapel, maar (evenals in vele andere kerken) nu in gebruik als Mariakapel. Het doopvont stond later aan het einde van de rechter zijbeuk, in de grote kerkzaal.

Evenals in het naburige dorp Langeweg bestond in deze kerk een speciale verering van O.L. Vrouw van Fatima, van wie een beeld permanent staat opgesteld, rechts in het koor. In deze kerk vindt ieder jaar ± 12-13 oktober een speciale "Fatimaviering" plaats.

(Plannen tot buitengebruikstelling vanaf 2006, plan sloop voor nieuw gemeenschapshuis).

Beschrijving Monumentenhuis Brabant

Bouwperiode: 1956-1957
Bouwstijl: Halteren, J. van
Gevels en Materialen: driebeukig kerkgebouw met smalle zijbeuken, flauw gebogen koorwand en zijkapellen. Voorportaal met vierkolommen en aangebouwde doopkapel. Gewitte muren.
Vensters en Deuren: Geometrische raamelementen in vulmuren geprefabriceerd.
Dak en Bedekking: Segmentvormige daken.
Bijgebouwen: Vrijstaande rijzige klokkentoren.

Voorgaande gebouwen

Moerdijk, Steenweg 49 - Stephanus (1861 - 1930)- De kerk uit 1861 en afgebroken in 1931
Moerdijk, Steenweg 49 - Stephanus (1929 - 1944) - De kerk uit 1929 die in de Tweede Wereldoorlog verloren ging
Moerdijk, Steenweg 52 - Stephanus Noodkerk (1950 - 1957)- De Noodkerk

Orgels

In deze kerk staan drie orgels:

Groot Marcussen orgel, op de galerij boven de ingang.
Klein Marcussen orgel, dat eerder rechts in het koor stond (zie ook diverse afbeeldingen hieronder), maar nu is opgesteld in de voormalige doopkapel, nu Mariakapel, links van de ingang.
Elektrisch Johannus orgel, rechts in het koor.

Begin oktober 2010 is een actie gestart om het grote, belangrijke Marcussen orgel, na restauratie, over te plaatsen naar de R.K. St. Johannes de Doper in Klundert. Zie ook de externe links hieronder.

Geschiedenis Marcussenorgel, 2013. Bron: stichtingcultureelklundert.nl

Inleiding

Het “grote” Marcussenorgel van de R.K. St. Stephanuskerk te Moerdijk is één van de belangrijkste exponenten van de nieuwe orgelbeweging die direct na de 2e Wereldoorlog ontstond. Deze periode omvat een tijdsspanne van 1945 tot 1970 en wordt aangeduid als de neobarokperiode. In deze periode wordt teruggekeerd naar het Noordduitse/Gronings ambachtelijke werkwijze uit de 17e en de 18e eeuw, met als grote voorbeeld de befaamde Hamburgse orgelmaker Arp Schnitger (1648-1719).

Het vooroorlogse fabrieksmatig gebouwde orgel met een wat onduidelijke klank maakt plaats voor een heldere en doorzichtige klank, zodat de polyfone stemmenweefsels weer goed waarneembaar zijn. Zowel orgelkas, mechaniek als pijpwerk worden weer gemaakt van eerste klas materiaal, met de hand en met grote liefde voor het vak.

De Deense firma Marcussen & Søn te Aabanraa was de eerste orgelmaker met dit nieuwe type neo-barokorgel en bracht het tot ongekende hoogte. In Nederland waren het vooral de orgelbouwers Van Vulpen uit Utrecht en D.A. Flentrop uit Zaandam die het voorbeeld van Marcussen volgden.

Marcussen bouwde in Nederland zo’n 13 orgels, waarvan er twee in Moerdijk staan.

Orgelschiedenis van de St. Stephanuskerk te Moerdijk

De orgelgeschiedenis van de Moerdijkse St. Stephanusparochie is nog vrij jong en begint pas in 1958 bij het gereedkomen van de nieuwe parochiekerk. De kerk doet een beetje Italiaans aan: de kerk wordt helemaal in het wit opgeleverd, met een losstaande toren met drie luidklokken er in, een zgn. campanella. De kerk wordt groots opgezet omdat de planologen verwachtten dat het dorp Moerdijk een belangrijke economische en culturele plaats zou worden met veel inwoners uit de Randstad. De kerk moet ook een cultureel middelpunt gaan worden. Vandaar ook het besluit om een groot orgel te bouwen, niet alleen voor liturgisch maar vooral voor concertgebruik. Terugkijkend zien we dat één en ander heel anders is gelopen: de toekomstverwachtingen waren te hoog gespannen, Moerdijk blijft een klein dorp dat langzaam leegloopt.

Het Rampenfonds

Moerdijk had in de oorlog en tijdens de watersnoodramp van 1953 veel geleden, het dorp was vrijwel verwoest. De Deense staat gaf speciaal gelden voor de herbouw van orgels in het rampgebied, onder de voorwaarde dat ook Deense orgelmakers enkele opdrachten zouden krijgen.

Het Rampenfonds bepaalde dat Moerdijk een orgel zou krijgen van de befaamde Deense orgelmaker Marcussen & Søn te Aabanraa. Het liet zich voorlichten en ook daadwerkelijk binden aan de adviezen die vanuit de Orgelcommissie van de Nederlands Hervormde Kerk gegeven werden. Met name de heren Willem Hülsmann (Amersfoort) en Lambert Erné (Utrecht) waren de smaakmakers in die tijd. Erné liet in zijn Utrechtse Nicolaïkerk ook een groot Marcussenorgel bouwen (1956), een orgel dat grote faam in Nederland en daarbuiten zou krijgen. Na het gereedkomen van de St. Stephanuskerk werd er een orgel besteld bij Marcussen. Doordat deze echter een grote orderportefeuille had kon de realisatie van het nieuwe orgel pas 1962 een aanvang nemen.

Realisatie van het Orgelproject

Er moest dus voor een aantal jaren een tussenoplossing worden gezocht die zich al snel aandiende. De orgelmakers Gebr. Van Vulpen te Utrecht bouwden een kopie van het Sweelinckorgel, het allereerste orgel dat de firma Marcussen in 1953 voor Nederland had gebouwd voor de N.C.R.V. studio te Hilversum.

Van Vulpen bouwde dit instrument met twee bedoelingen: het bescheiden twee-manualige orgel zou tijdens de Wereldtentoonstelling 1958 te Brussel in het Nederlandse Paviljoen opgesteld staan. Vervolgens zou dit orgel definitief geplaatst worden als Rampenfondsorgel in de Gereformeerde Kerk van Geersdijk (Zeeland). In 1958 was de nieuw te bouwen kerk van Geersdijk echter nog niet klaar en dus werd het Van Vulpenorgel vanuit Brussel naar Moerdijk gebracht en opgebouwd op het priesterkoor van de kerk. Totdat de Geersdijkse kerk gereed zou zijn mocht het instrument in Moerdijk blijven. Rond 1961 was het zover, het orgel verhuisde naar Geersdijk. Weer kwam er een tijdelijke oplossing: in 1962 kwam er een 2′ positiefje met één manuaal en vijf registers van Marcussen naar Moerdijk. Dit instrumentje zou blijven staan totdat het grote drie-manualige orgel vanuit Denemarken zou zijn afgeleverd.

Tweede Vaticaans Concilie 1962

Toen deden zich enkele vervelende complicaties voor. In 1962 werd tijdens Tweede Vaticaanse Concilie bepaald dat, liturgisch gezien, de volkszang in de eigen taal prioriteit moest krijgen. Vele kerkkoren verhuisden van de koorzolder naar het priesterkoor. De toenmalige pastoor-deken van Moerdijk wilde nu koste wat kost het grote orgel beneden in de nis (transept) van de kerk opgesteld hebben, en niet op het nog te bouwen oksaal boven de hoofdingang van de kerk. Adviseurs Erné en Hülsmann van de orgelcommissie waren echter mordicus tegen: het grote orgel moest en zou op een balkon boven de hoofdingang van de kerk komen. Geen discussie mogelijk…. Patstelling…

Affaire Orgeloksaal

De pastoor wenste geen opdracht te geven voor het bouwen van het orgelbalkon en wilde, als het toch gerealiseerd zou worden, er niet aan meebetalen. Tijdens een tussentijds bezoek eind 1964 van directeur Zachariassen van Marcussen moest hij tot zijn verbijstering constateren dat er helemaal geen orgelbalkon was. En het orgel was gereed om verscheept te worden naar Moerdijk.

Het orgel moest echter wel weg uit Aabenraa. Wegens plaatsgebrek kon Zachariassen het orgel niet langer in zijn werkplaats houden: het volgende orgel was al in aanbouw. Het nieuwe orgel werd derhalve opgeslagen in de Mariakapel van de kerk, in afwachting van het orgelbalkon.

De pastoor-deken van Moerdijk vond dat het Rampenfonds ook maar het balkon moest betalen, want hij had nooit om een balkon gevraagd. Het Rampenfonds liet weten het orgel al geschonken te hebben en niet van zins te zijn om ook nog het balkon te betalen. Maar om de genânte situatie op te lossen heeft het alsnog de bouw van het balkon betaald.

RK Orgelmakers protesteren

Opgemerkt moet worden dat de R.K. orgelmakers in Nederland niet blij waren dat Protestants/Lutherse orgelmakers met opdrachten voor R.K.Kerken werden voorzien ten koste van hen (o.a. de Bredase Sacramentskerk met Flentrop). De Orgelcommissie van de Nederlands Hervormde Kerk, het officiële adviesorgaan van het Rampenfonds, legde deze bezwaren naast zich neer en hield voet bij stuk. Zeer spaarzaam mocht een R.K. orgelmaker een instrument voor het Rampenfonds bouwen, zoals bijv. het orgel voor de R.K. Rectoraatskerk van de Paters Capucijnen in Rilland-Bath (Zeeland) door orgelmaker Verschueren uit Heythuysen.

Marcussen en Adviseur Lambert Erné

Bij het ontwerp van het Moerdijkse orgel werden door Marcussen twee frontontwerpen en twee ontwerpdisposities voorgesteld. Erné keurde het eerste frontontwerp af en ging akkoord met het tweede ontwerp: het huidige front. De eerste dispositie die Marcussen voorstelde bevatte een extra Spitsgamba 8′ op het Hoofdwerk t.b.v. de R.K. liturgische zang, die toch vooral een koorbegeleiding was. Een Dulciaan 16′ werd in het Rugwerk gedisponeerd. Erné keurde de Spitsgamba af en vond dat de Dulciaan 16′ op het Hoofdwerk moest staan. Aldus geschiedde. Om het orgel geschikter te maken voor de R.K. erediensten werden alle labia van de pijpen naar achteren gezet om de klank iets minder direct te maken. Erné’s eigen Marcussenorgel in de Utrechtse Nicolaikerk was vrij scherp van karakter. Zelf zei hij hierover: “Hier staat het orgel van de Deen; zo scherp als deze vindt ge er geen”. Wijding en ingebruikname

Pas in november 1966 werd het orgel plechtig ingewijd tijdens een ‘Lof’ op een zondagmiddag. De inspeling geschiedde door Lambert Erné. De eindkeuring van het orgel verliep uitstekend en er was veel lof voor orgelmaker en instrument. Een absolute topper… Onder de deskundigen die de eindkeuring verrichten bevond zich o.m. Gustav Leonhardt, organist en clavecinist te Amsterdam.

Koororgel

Prettige bijkomstigheid was dat men voor het als tijdelijk geplaatste koororgeltje geen goede bestemming had, waardoor het permanent in Moerdijk mocht blijven staan. Een luxe… Twee fantastische orgels in één kerk. Het koororgel is het kleinste Marcussen orgel in Nederland en bevindt zich net als het grote orgel in prima en nog authentieke staat, precies zoals Marcussen ze indertijd in Moerdijk heeft afgeleverd.

Marcussenorgel overgeplaatst van de R.K. St. Stephanuskerk te Moerdijk naar St. Joannes de Doperkerk in Klundert.

De oprichting van de Stichting Cultureel Klundert (SCK) is sinds 25 april jl. een feit. Direct daaropvolgend is de overplaatsing van het Marcussenorgel Moerdijk naar Joannes de Doperkerk te Klundert gerealiseerd in samenwerking met Stichting Behoud Marcussenorgel Moerdijk.

In het nastreven van de doelstellingen van de stichting is onlangs de overplaatsing van het Marcussenorgel Moerdijk naar de Joannes de Doperkerk te Klundert gerealiseerd. Stichting Cultureel Klundert zet zich in voor behoud Joannes de Doperkerk en werkt samen met Stichting Behoud Marcussen Orgel om ook het orgel van de inmiddels gesloten kerk in volle glorie te laten stralen in de Joannes de Doperkerk.

De overplaatsing van het Marcussenorgel van de R.K. St. Stephanuskerk te Moerdijk naar Joannes de Doperkerk in Klundert wordt gevierd op 12 oktober 2013.

Beschrijving toren, als Gemeentelijk monument. Bron: www.moerdijk.nl

Klokkentoren behorende bij Rooms-Katholieke St. Stephanuskerk, Steenweg 49 Moerdijk

Historie: De St. Stephanus kerk en bijbehorende klokkentoren zijn gebouwd in 1956 als vervanging van de eerdere, in 1944 verwoeste kerk die aan de overkant van de Steenweg was gesitueerd. Het ontwerp is van architect J.J.M. Van Halteren uit ’s-Hertogenbosch (1893-1973). In WOII heeft het dorp Moerdijk veel schade geleden, waardoor het pensionaat, het klooster en het, daar tegenoverliggende, pastoraat met kerk en pastorie grotendeels waren verwoest. Na de oorlog is alleen de pastorie gehandhaafd en werd er op de fundamenten van de verwoeste kerk, naast de pastorie, met oa. onderdelen afkomstig van een legerbarak een nieuwe kerk gebouwd. Maar nadat ook de watersnoodramp in 1953 Moerdijk trof werd door het Nationaal Rampenfonds geld beschikbaar gesteld voor een nieuwe kerk. Echter op voorwaarden dat er een 'moderne kerk' gebouwd zou worden. De nieuwe kerk met bijbehorende klokkentoren werden aan de andere kant van de weg, tegenover de nog aanwezige pastorie gebouwd. Deze nieuwe kerk is deels op de fundamenten van het gesloopte klooster gebouwd.

Locatie: De hoge losstaande klokkentoren is vanaf ver zichtbaar en torent boven het dorp uit. De klokkentoren staat rechts van het kerkpleintje en de kerk ligt besloten tussen Grintweg, Kloosterstraat en Steenweg.

Architectuur- en kunsthistorische kenmerken:

Exterieur: De klokkentoren is een slanke betonconstructie met kruisbekroning, een uurwerk op alle vier de zijden en in de toren drie luidklokken. De klokkentoren bestaat uit vier betonnen pilasters waartussen een betonnen vulling is geplaatst. In de onderste vier meter bestaat de betonnen vulling uit dichte beplating met in de linkerzijkant, aan de pleinzijde, een deur die toegang geeft tot het luidsysteem van de klokken. Verder omhoog zijn de linker- (plein-) en rechterzijde, tussen de pilasters, opgevuld met een opengewerkte betonconstructie, soort betonnen raster met daarin een opvulling van cirkels en gekantelde vierkanten. De voor- en achterzijde van de klokkentoren zijn tussen de pilasters, tot aan het uurwerk, opgevuld met dichte betonplaten zoals het onderste gedeelte van de klokkentoren. De betonnen vulling achter en boven het uurwerk bestaat, net als de rechter- en linkerzijde, uit een opengewerkte betonconstructie. Door de opengewerkte betonconstructie is zichtbaar dat er in de toren drie, onder elkaar hangende, klokken zijn aangebracht. Deze hebben de namen: Stephanus, Barbara en Maria. De klokken hangen aan stalen profielen die aan de zijwanden zijn bevestigd. De bovenste klok heeft een gewicht van 345 kg, de middelste klok een gewicht van 500 kg en de onderste klok een gewicht van 700 kg. De klokken worden geluid met een Angelushamer. Het luidapparaat en angelusapparaat zijn afkomstig van N.V. Petit en Fritsen klokkengieters uit Aarle-Rixtel. Boven op de klokkentoren is als bekroning, op een bol, een kruis geplaatst. Op de klokkentoren zijn diverse mobiele zenders aangebracht.

Algemeen belang: Het object is van algemeen belang en heeft een cultuurhistorische waarden als klokkentoren.

Staat van onderhoud: De algemene staat van onderhoud is redelijk. De betonconstructie vertoont veel betoncorrosie. Ook de aangebrachte mobiele zendapparatuur en de daarbij behorende bekabeling heeft de nodige schade veroorzaakt.

De klokkentoren heeft sinds de bouw, afgezien van de aangebrachte mobiele zendapparatuur en bijbehorende bekabeling, geen veranderingen of wijzigingen ondergaan. De klokkentoren is in 2016 gerestaureerd.

Bescherming: De bescherming betreft de klokkentoren aan de Steenweg 49 in Moerdijk. De hoofdaspecten van de monumentaal beschermingswaardige onderdelen die in relatie staan tot de monumentale waarden van het gehele object, zijn opgenomen in de redengevende omschrijving. Voor de klokkentoren gaat het om relevante onderdelen van het exterieur en (delen van) aanzichten die vanuit openbaar gebied zichtbaar zijn, in dit geval betreft het alle aanzichten en de genoemde elementen in de redengevende omschrijving. Toekomstige veranderingen of aanpassingen zullen hieraan getoetst worden.

In de media

Uit BN De Stem d.d. 22 maart 2015

Het Cuypersgenootschap krijgt tot 15 mei om met een haalbaar plan voor de leegstaande katholieke kerk in het dorp Moerdijk te komen. Als dat niet lukt, stopt het genootschap met procederen tegen de sloop van de kerk. De gemeente kan dan aan de slag gaan met de plannen voor de sloop van het gebouw en de nieuwbouw. Dat zijn het college van burgemeester en wethouders en het genootschap overeengekomen. De kerk is in 2013 gesloten. De gemeente Moerdijk, gesteund door het kerkbestuur, wil de leegstaande Stephanuskerk slopen om plaats te maken voor woningbouw.

Uit Internetbode Moerdijk, d.d. 16 juli 2015

De St. Stephanuskerk in Moerdijk gaat tegen de vlakte. Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Moerdijk ziet geen brood in de plannen die het Cuypersgenootschap met het gebedshuis heeft. Het herbestemmingsproject dat het genootschap had ingediend blijkt geen haalbare kaart. Daarmee komt een einde aan discussie over de toekomst van de kerk. Het Cuypersgenootschap ziet af van verder procederen voor het behoud van de katholieke kerk. De gemeente Moerdijk zet de sloop van het gebedshuis daarom definitief door. Het vrijgekomen gebied ondergaat een herontwikkeling. Het genootschap ijverde al enige jaren voor een monumentenstatus voor de St. Stephanuskerk. Afgelopen tijd vond er overleg plaats tussen de gemeente Moerdijk, het kerkbestuur en het Cuypersgenootschap.