Montfort, Aan de Kerk 7 - Catharina (1854 - 1963)
Uit Reliwiki
| Algemene gegevens | |
|---|---|
| Naam kerk: | Catharina |
| Genootschap: | Rooms Katholieke Kerk |
| Provincie: | Limburg |
| Gemeente: | Roerdalen |
| Plaats: | Montfort |
| Adres: | Kerkstraat |
| Postcode: | |
| Sonneveld-index: | 13252 |
| Jaar ingebruikname: | 1854 |
| Architect: | Weber, K. |
| Huidige bestemming: | gesloopt |
| Monument status: | geen |
Geschiedenis
In 1344 werd een kerspel in Montfort gesticht door bisschop Adolf van der Marck van Luik en vermoedelijk werd toen ook een kerk gebouwd of werd de aanzet hiertoe gegeven. In de 19de eeuw stond er een kleine zaalkerk met een polygonale koorafsluiting en een ongelede fronttoren met naaldspits. Naar de mening van pastoor M. Verkuilen was de kerk te klein en te zeer vervallen. Door onder meer met een stok de plafonds te bewerken toonde hij aan, dat het gebouw vervangen diende te worden. In de periode 1853 tot 1858 werd een nieuwe kerk gebouwd naar ontwerp van K. Weber. Zijn ontwerp werd in de loop van de jaren steeds zuiniger uitgevoerd, doordat de aannemer te laag had ingeschreven en de meerkosten niet kon opbrengen. Bij de bouw werd de kerkberg een meter afgegraven en werden de (historische) grafstenen als traptreden hergebruikt. Als noodkerk werd een tent op het marktplein geplaatst, waarnaast de klok in een boom hing. In de jaren dertig van de 20ste eeuw was de Montfortse bevolking zozeer gegroeid, dat de kerk opnieuw te klein werd. In 1933 werd de zangtribune vergroot, zodat er extra zitplaatsen konden worden opgesteld. Het capaciteitsprobleem was daarmee echter niet opgelost en in 1937 werd een plan opgesteld tot grondige uitbreiding met een jongens- en een meisjes-kapel. Deze plannen werden door de oorlog niet uitgevoerd. In de Tweede Wereldoorlog raakte de kerk door artillerievuur wel beschadigd, maar om onduidelijke redenen werd de toren, ondanks zijn gunstige ligging ten behoeve van verkenningswerk door de vijand, niet opgeblazen. Naar verluidt, was de Sprenggruppe dronken gevoerd door enkele dorpelingen en was sabotage mogelijk. Maar ook malfunctioneren van de gebruikte explosieven behoort tot de mogelijkheden.
Na de oorlog werd de kerk hersteld van de schade. Ook werden de uitbreidingsplannen opgepakt, maar reeds in 1947 werd aan het bisdom geschreven, dat uitbreiding van de kerk niet meer als een goede oplossing werd gezien. Nieuwbouw was het antwoord, dat de groeiende parochie als alternatief had. Bovendien werd de opening van een nieuwe mijn verwacht, de Staatsmijn Beatrix in Herkenbosch, zodat een grote toevloed van nieuwe parochianen werd verwacht.
- (Bron:Kerkgebouwen in Limburg)
Afbeeldingen
Bron:Wikimedia/RCE (1965)
