Handelingen

Dinteloord, Prins Florisstraat 1 - Maranathakerk

Uit Reliwiki

Versie door JvN (overleg | bijdragen) op 18 apr 2024 om 07:06 (taalkundige correctie)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)


Bezig met het laden van de kaart...
Algemene gegevens
Naam kerk: Maranathakerk
Genootschap: Geref. Gemeenten
Provincie: Noord-Brabant
Gemeente: Steenbergen
Plaats: Dinteloord
Adres: Prins Florisstraat 1
Postcode: 4671GP
Inventarisatienummer: 07296
Jaar ingebruikname: 1982
Architect: J. Valk B.N.A te Soest
Huidige bestemming: kerk
Monument status: geen

Geschiedenis

Verzorgde relatief kleine "refodome" met toren. Ter vervanging van het voormalige kerkgebouw. In verband met de groei van de kerkelijke gemeente en een aantal bouwkundige gebreken aan het kerkgebouw aan de West-Groeneweg wordt er in 1979 een bouwcommissie gevormd, om de mogelijkheden van nieuwbouw te onderzoeken. Op 3 juli 1980 valt het besluit om aan de Prins Florisstraat een nieuw kerkgebouw te bouwen met kosterswoning. Op 5 november 1982 wordt het nieuwe kerkgebouw in gebruik genomen. Het aantal zitplaatsen bedraagt rond de 200.

Orgel

Na de bouw van een nieuwe kerk voor de Gereformeerde Gemeente in Dinteloord (Johan Frisolaan 1) in 1982 bleek het bestaande positief van Leeflang uit 1976 te klein voor de kerkruimte. De firma Leeflang kreeg hierop de opdracht voor de bouw van een groter orgel. Adviseur was opnieuw Arie J. Keijzer. De architect van kerk, J. Valk uit Soest, ontwierp het front. Het orgel is op 4 mei 1984 in gebruik genomen met een bespeling door de adviseur.

In 2018 kreeg J.L. van den Heuvel Orgelbouw opdracht voor herstel van het orgel. Hierbij is het orgel schoongemaakt, zijn de verende bodems opnieuw beleerd, is de intonatie nagezien en zijn de tractuur en koppelingen nagewerkt en afgeregeld. De Sesquialter bestond uit een conische Nasard en een Terts in fluit mensuur. Dit register is gesplitst in een Nasard 2 2/3' en een Terts 1 3/5' met elk een eigen register trekker.

In de media

  • Uit: BN De Stem d.d 15 juni 2011

Maranatha heeft trouwe kerkgangers

Breng twee protestanten bij elkaar en je hebt een nieuwe kerk, zet drie protestanten bij elkaar en je hebt een kerkscheuring, wordt weleens gezegd. Zo gekscherend is dat niet eens. In Dinteloord kunnen ze erover meepraten. Het dorp is niet eens zo groot, bovendien is een gedeelte katholiek, maar toch zijn er minimaal vijf verschillende protestantse kerken. Je hebt er een Nederlands hervormde kerk, een gewone gereformeerde kerk en drie kerken die de naam gereformeerde gemeente voeren. Bij een van die drie zijn we vandaag te gast. Dat is de Maranathakerk aan de Prins Florisstraat, volgens ouderling Wim Roozemond is dat tevens de enige echte gereformeerde gemeente-kerk. De andere twee gereformeerde gemeente-kerken zijn afsplitsingen. Een van die scheuringen vond in 1953 plaats, maar omdat toen een meerderheid van de kerkeraad besloot zich af te splitsen, raakte de gereformeerde gemeente meteen ook haar kerk aan de Wilhelminaweg kwijt. "Dat is wettelijk zo geregeld. De kerkeraad is de formele eigenaar van de kerk en toen die in meerderheid besloot om het verband van de gereformeerde gemeente in Nederland te verlaten, mochten ze de kerk houden. Zij zijn toen als gereformeerde gemeente buiten verband aan de Wilhelminaweg blijven zitten", legt Roozemond uit. Een groot deel van de leden bleef echter wel trouw aan de moederkerk en via wat omzwervingen kerken die sinds 1982 in de huidige Maranathakerk. "Nieuw gebouwd. Kostte 1,2 miljoen gulden, een bedrag dat we binnen twintig jaar hadden afgelost", zegt Roozemond met nauw verholen trots. De Maranathakerk telt maar zo'n 130 leden, maar die komen wel allemaal trouw iedere zondag twee keer naar de kerk. "Als iemand al een keer overslaat is meestal wel bekend waarom. Of we horen achteraf dat hij op vakantie was of op familiebezoek", aldus Roozemond. In tegenstelling tot de katholieke kerk en de gewone protestantse kerken heeft de gereformeerde gemeente (net als trouwens de "Integendeel", zegt andere orthodox protestantse kerken) totaal geen last van de ontkerkelijking. Roozemond, "wij groeien nog ieder jaar." Hij pakt het boek met de cijfers erbij om te laten zien hoe het ledenbestand van de gereformeerde gemeente in Nederland in tien jaar tijd van ongeveer 99.000 naar bijna 105.000 is gegroeid. "Er wordt weleens iemand uitgeschreven naar een andere kerk of helemaal nergens naar, maar daar staat een grotere instroom tegenover, zowel van mensen die van andere kerken naar ons overkomen als door geboorte." De gereformeerde gemeente-kerk in Dinteloord is wel te klein om er een eigen predikant op na te houden. Daarom bestijgen de twee ouderlingen, onder wie Wim Roozemond, bij toerbeurt het trapje naar het preekgestoelte om een preek voor te lezen van een door het curatorium van de gereformeerde gemeente goed bevonden predikant. Roozemond: "Keuze genoeg. We hebben duizenden preken waar we uit kunnen kiezen, tot en met preken van de kerkvaders uit zestien- en zeventienhonderd toe. Die worden ook nog in het oud-Nederlands voorgelezen. Alleen 'ende'; dat spreek ik gewoon uit." Voor gelegenheden als Kerstmis, Pasen en Pinksteren zijn er speciale preken, maar de overige zondagen kiest de ouderling van dienst zelf zijn preek. Waar Roozemond zich door laat leiden? "In ieder geval niet door mijn persoonlijke gemoedsstemming. Je dient de gemeente, niet jezelf." Hij is al 37 jaar ouderling. Toen hij werd 'geroepen' was hij pas 25. "Ik vond mezelf eigenlijk nog te jong, te weinig ervaren met de grote levensvragen. Tot ik op een avond de bijbel pakte en las: 'Roep de arbeiders en geef hun het loon'. Toen besefte ik dat de Heere mij riep."

Afbeeldingen

Exterieur

Interieur